بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام  و سپاس فراوان و آرزوی توفیق روز افزون خدمت تمامی کسانی که به طبیعت احترام می گذارند

روزهای آخر پاییز بود حدود 23 آذر ماه همراه با دو نفر از دوستان که یکی از آنها عضو حامیان طبیعت چرۆ ، بود برای بحث و تبادل نظر در مورد بعضی طرح ها و فعالیت های آینده برای حفظ و احیای طبیعت و استفاده از گونه های بومی در سطح شهر سوار ماشین شدیم و به بالای سراب روانسر رفتیم و چون هوا خیلی سرد بود و باد نسبتا شدیدی هم می وزید از ماشین پیاده نشدیم و ماشین را تا لبه ی سخرها جلو بردیم تا اندازه ای که یکی از دوستان با لبخند و لحنی سوال آمیز هشدار داد که زیاد جلو نرفتی؟ ایستادیم و ضمن تماشای منظره ی بی نظیر شهر روانسر که ترکیبی از دشتی وسیع و رودخانه ی سراب و لکه های سفید ابر در آسمان آبی بود صحبت را شروع کردیم ، گوشی یکی از دوستانم که تا آن لحظه رسما عضو چرۆ نبود و ادعای حامی طبیعت بودن را نداشت داغ شده بود و خوب عمل نمی کرد به همین دلیل آن را لای یک دستمال کاغذی پیچید  و در ماشین را باز کرد و آن را بیرون گذاشت و در را بست ، حدود نیم ساعت آنجا ماندیم و هنگام برگشت ماشین را روشن کردم ، دنده عقب گرفتم و دور زدم ،ناگهان متوجه شدیم که گوشی را جا گذاشته ایم ، من با عجله پیاده شدم و گوشی را برداشتم و به آن نگاهی کردم که ببینم سالم هست یا نه ، در این هنگام دوستم هم پیاده شد و به طرف من آمد ولی بر خلاف انتظار من اول خم شد و دستمال کاغذی دور گوشی را که من هنگام بلند کردن گوشی زمین انداخته بودم برداشت و لای یک دستمال کاغذی دیگر گذاشت و در جیبش قرار داد ، آنگاه سراغ گوشیش را گرفت، با دیدن این رفتار برای لحظاتی در فکر فرو رفتم و با خود فکر کردم که فاصله میان سخن و عمل چقدر زیاد است و سخن گفتن چقدر آسان ولی پیرو سخن خود بودن چقدر دشوار ، عده ای بانگ برمیکشند و شعار می دهند ، اما فقط شعار می دهند و هیاهویی را به راه می اندازند

اینجاست که معنی سخن :  دوصد گفته چون نیم کردار نیست به میدان می آید و رشته ی سخن را کوتاه و جای را به عمل می دهد.........!!!

محمد کریمی